Malatya'ya dair yaşananlar

Yıllardır özlemini duyduğum Malatya şehrindeyim. Bugün 20 gün olmuş..
Bazen yazmak istedim.. kızmak.. bağırmak.. daha doğrusu içimdekilerini kusup atmak.
Dizginledim bir süre.. bazen demlenmesini bekledim. bazen boş verdim.
Şimdi..
Koğuşta yatağa uzanmış dolaptan defteri çıkartıp aldım kalemi.. önce eski yazıları okudum sonra yazmaya başlasam mı diye düşündüm.
bir sigara yakıp rahatladım..
ve sonra..
6 yıl önce.. 6 yıl sonra.. ve şimdiki zaman..
vakti zamanında yaşananlardır,gerçek olan.. anlatılanlar değil.
Gaziantep'te bulunduğum 6 yıl boyunca hep anlatılanları dinledim..
Suskun ve yalnız geçen günlerin içinde biriktirdiği düşünceleri kusuyorum.
Kendi egolarını aile yaşantımızda tatmin etmeye çalışan akrabalarımdan öyle tiksindim, öyle nefret ettim ki.. şehrin molozlaşmaya başlamış bölgesindeki her santimetre karesine düşen her yerde hissediliyordu..
bu öyle nefret ki..insan yaşadığı yerden neden nefret eder düşüncesini tüm benliğimde hesaplaşmasını yaptım,6 yıldır. antepte..
ve anladım ki..
öyle saçma gereksiz akraba ilişkilerimizin olduğu sadece çıkar üzerinden kurulan ilişkileri kanbağıyla düzeltmeye çalıştıklarında komik oluyordu..
Babamın yaşadıkları..annemin hastalığı.. kardeşlerimin nefretleşmeye başlamış akraba ilişkileri..
öyle bir durum ki.. yaşananlar.. söylesem tesiri yok, sussam gönlüm razı değil.
Bize karşı söylenen her söz, hareketlerin karşılığını yalnız "O"na bıraktım. Zaman herşeyin ilacı olduğunu öyle hissettirmeye çalışıyorum beynime..
Geriye dönüp baktığımda son 1-2 yıl içinde yaşananları düşündüğümde çok iyi anlıyorum..
Sadece düştüklerini görmek istiyorum..
Şimdilik yazacak bişeyim kalmadı.. Sigaramı yakıp biraz yürümek istiyorum.
                                       2 Temmuz 2015- 19:15 / Malatya