kısa bir molaymışcasına geçen tatlı, telaşlı bir koşturmacadan sonra istasyonda yerini almıştı,
altı kırkdokuz güney treni.. ama onun yolculuğu kuzeyeydi..
hayatındaki insanlar gibi ters mi gidiyordu, hiç bir terslik bulunmayan trende..
herşey yerli yerindeydi.
doğudan gelen insanlar..
anadoludan gelen insanlar..
gece boyu ağlayan doğu bebeleri..
cilveleşen çocuklu insanlar..
vagonlar arası sigarasallık geçişler..
geceler yine sessizliğe bıraktı,kendini..
bozkıra ulaşmadan.
tren camına yansıyan kişilikler teker teker boğuşuyordu rüyalarına girmiş benliklerinde..
üçüncü vagonun elli ikisinde uyuyan üç yaşındaki kızın yüzünde gördüm,yabancılaşmışlığı,yaban ellere giderken.
uyandığımda..
bozkırın ortasında sisler,güneşin doğuşunu kutsayıp dağıldı..
11 Mayıs 2015 - 8:25 / Kırıkkale
0 yorum:
Yorum Gönder