Yabancılaşmak

bilmediğin bi şehir..
veya daha önce yürümediğin bir toprak parçası..
öyle anlamsızca yürümek..
bir psikolog terapisine bedeldi,aslında..
yabancılaşmak duygusuyla yüzyüze gelmek..

aslında yaşadığın toprağı yabancıymış gibi yürümek duruken
pahalıya patlardı sigortası olmayan bir insan gibi düşünürsek..
psikolojinin rağbet görmediği bir memlekette.

neyse sadece bir geceydi,
uzun gibi görünen kısa bir zaman diliminden sonra..
bir dilim peynirle kahvaltı yaparken
kısa görünen ama uzun bir yola çıkarken

oysa sadece yaşananlar gerçek..
anlatılanlar değil
tıpkı ölüm gibi..
baharda yaşamayı beklerken,anne karnında.

7 Mart 2015 - İsimsiz bir şehirden